Week 11 tm 18 - South America

Eindelijk dan het verslag van Zuid America!! Ik heb verschillende pogingen gedaan om het verslag eerder online te zetten, maar er was in Nieuw Zeeland nergens gratis wifi en het kost me echt een paar uur om een verslag te typen, op het moment zit ik in een hostel met free wifi en mag ik de laptop van een meisje uit mijn dorm gebruiken. Veel leesplezier!

Peru

Vanaf San Jose, Costa Rica vlogen we direct op Lima, Peru. We hadden een hostel midden in de stad geboekt, zodat we lopend de stad konden verkennen. Ondanks dat we wel een leuke avond hebben gehad met een paar mensen uit het hostel, gezamelijk drank gekocht en op het dakterras gezeten en later nog uitgeweest (hier hebben we Karine (NL) ontmoet), de stad een paar keer wandelend hadden verkend zijn we na 2 dagen al doorgereisd naar Paracas. Lima is geen aantrekkelijke stad. Vanuit Central-America waren we oude hobbelbussen en kleine shuttles gewend, maar hier werden we zowaar in de meeste luxe bussen die je maar kunt voorstellen vervoerd! Wauw! De stoelen waren ruim en hadden een benenbankje, er waren tv's, free wifi en catering.
In Paracas zelf was weinig te beleven, het is een klein vissersdorpje wat nu een beetje tot bloei komt door het toerisme. We hebben daar een boottocht gemaakt naar de Ballestas Islands, bekend om zijn grote aantallen zeeleeuwen, pelikanen, vogels en pinguins. Vanaf Paracas hebben we de bus gepakt naar Ica en vanaf daar een taxi naar Hucachina, een Oasis middenin de woestijn. Zoals het woord al zegt was er idd ook niet meer dan een plas water met een paar hostels en winkeltjes er om heen. We raakten al snel verveeld en na tig rondjes om de Oase te hebben gelopen en zelfs met een watertrapbootje talloze rondjes te hebben getrapt wilden we de metershoge duinen oprennen, helaas kwamen we niet ver want al snel verbranden we onze voeten!
De volgende dag hadden we gelukkig een sandbuggy en sandboarding tour, echt supervet!! We scheurden eerst een half u vol speed door de duinen en daarna reden we telkens naar een andere, steeds stijlere duin om er met een sandboard vanaf te glijden. Best, wat zeg ik, harstikke eng!! Liggend op je buik, armen intrekken (anders kom je zonder vel aan beneden) en benen wijd en daar ging het heen, best wat afgegild. Maar alle duinen gedaan :). Met de nachtbus zijn we in 13u naar Arequipa gereden. Arequipa is een mooie oude stad met een gezellig pleintje in het midden, de kerstsfeer zat er hier al aardig goed in,
we hebben zelfs nog bij een (zwarte) kerstman op schoot gezeten.
In een chinees straattentje hebben we voor 1,5 euro een grote bak nasi gekocht, waar we zelf niet voor kunnen koken. De volgende dag hadden we de Colca Canyon tour gepland, met een klein busje (hier hebben we Laura (NL) ontmoet) werden we opgehaald en onderweg werd er vaak gestopt om een foto te kunnen maken van de lama’s, alpaca’s en het adembenemende landschap met vulkanen. We kwamen op zo’n hoogte van 5000m, alleen al in en uit de bus stappen om een foto te nemen kostte zoveel inspanning dat we bekaf waren, raar werk is dat, hoogteziekte. Na 4u kwamen we aan in het dorpje Chivay, Gerben is samen met een andere jongen naar de warm waterbronnen geweest en Laura en ik hebben gezellig het stadje verkendt, savonds hadden we een dinnershow met traditionele dansen in klederdracht, erg leuk.
Chivay was erg koud en het motregende de hele dag. De volgende dag werden we rond 5 gewekt, konden ff snel een broodje (zoals overal hier, een broodje met boter en jam en een kop thee) eten en gingen we met het busje op naar Cruz del Condor, vandaag aardig lekker weer en zelfs 2 Condors gezien, helaas was de hike niet te doen ivm de dichte bewolking, dus hebben we in de tussentijd maar een potje zitten kaarten. In het hostel in Arequipa heel toevallig Karine weer tegengekomen en samen met Laura gezellig meidendagje van gemaakt.
Na Arequipa bracht de bus ons naar Cusco, super mooie stad en overal om je heen zie je mensen in klederdracht, de vrouwen dragen lange rokken, gebreide lange sokken, een blouse en gilet en een fel gekleurde doek waarin ze hun kinderen of spullen dragen, hun lange zwarte haren dragen ze in 2 vlechten en een bol hoedje op. De oude mannen zie je in een oud versleten pak en de jonge mannen in een versleten oude broek en blouse. Zelfs de meeste kinderen lopen in klederdracht erbij!
We waren hier rond kerst en ook hier in Zuid Amerika doet men aan Kerstmis, bijna het grootste gedeelte van de bevolking is Katholiek.
Er word in tegenstelling tot bij ons maar 1 dag kerst gevierd.
Maar de voorbereidingen zijn er niet minder om, winkels en straten zijn volop versierd en de marktjes staan vol met stalletjes en beeldjes.
We hebben een kerstdiner in het hostel gehad en ik ben met Karine naar een ander hostel geweest op kerstavond, tegen 12u gingen er een paar mensen op de bar staan en werd er afgeteld, daarna werd iedereen Merry Christmas gewenst, stonden we wel ff van te kijken, maar we deden vrolijk mee en hebben super gezellige avond gehad!
Vanaf hier zijn Gerben en ik alleen op pad gegaan, Gerben wilde graag langer op bepaalde plaatsen blijven, maar ik moet me houden aan de geplande route omdat ik in Febr. In NZ moest zijn omdat mijn ouders me daar kwamen opzoeken.
Samen met Karine en Becky (een meisje die Karine eerder op haar trip had ontmoet) hebben we een tour geboekt naar Machu Picchu.
We werden al vroeg opgehaald met een shuttle en na 6u over een smalle bergpas met naast ons een diepte waar je liever niet naar wou kijken en bij iedere bocht ons hart vasthielden om geen tegenganger tegen te komen, kwamen we aan in Ollantaytambo, vanaf daar gingen we met onze spullen lopend over het spoorrail naar Aguascalientes.
De hike duurde zo’n 3u maar de omgeving waarin we belandt waren en dat we over het spoor liepen waande ons in een sprookje, wat zelfs de regen onderweg niet kon verpesten. We waren totaal gebroken na deze dag en gingen vroeg op bed. De volgende dag ging de wekker al om half5, en raad eens, ja het regende pijpestelen! We hebben de bus naar Machu Picchu genomen en daar wachtte de gids al voor de rondleiding, wat indrukwekkend en wat konden die mensen bouwen, er werden ook alleen maar mensen en families toegelaten die slim waren, er werd om de paar jaar een selectie gehouden en de domsten werden gewoonweg vermoord, best cru die Inca’s.
Vanaf Cusco alleen verder met de bus naar Puno gegaan, weer een luxe bus maar dit keer geen kussentje en deken en de airco stond op standje vriezen dus weinig geslapen door de kou. In Puno heb ik samen met 2 duitse meisjes een tour geboekt naar de Floating Islands, bijzonder om te zien hoe de mensen de eilanden van riet gemaakt hebben en gewoon met touwen het bijeen houden en slapen in een rieten huisje, anderzijds was het allemaal te touristisch opgemaakt. Puno zelf is erg weinig te beleven dus ben ik door gegaan naar Copacabana, hier heb ik Karine weer getroffen en hebben we een bootje naar Isla del Sol gepakt.

Bolivia

Na ong 2u varen op het eilandje aangekomen, waarna we, om bij een hostel te komen, een ongelijke stenen trap van zo’n duizend treden moesten nemen met al onze grote tassen wat ons ong een uur kostte. Het eiland ligt zo hoog en we hadden zo veel last daar van dat we om de 10 treden moesten stoppen om bij te komen, maar het uitzicht wat we daarna hadden maakte alles goed, onbeschrijvelijk. Vanaf hier zijn we de volgende dag met de bus naar La Paz gegaan, hier hadden we met Laura afgesproken om samen Oud&Nieuw te vieren, we verbleven in Wildroover, the Party Hostel bij uitstek en dat hebben we ook meerdere malen geweten ook. Hier Gerben weer tegengekomen.
Ook La Paz ligt op een paar duizend meter boven zeeniveaz en ook hier hadden we weer aardig last van de hoogte, we hebben een beetje geshopt en souvernirs voor thuis gekocht en savonds meestal gepoold en gefeest. Vanuit La Paz zijn we met z’n 3en naar Uyuni gegaan om vanaf daar de Salt and Dessert tour te gaan doen, 3 dagen door de zoutvlakten en woestijn naar Chili. We hadden een erg leuke groep in onze jeep en met een van onze Ipods aangesloten kon de karaoke beginnen en reden we op naar de eerste stop, de eerste spoorweg van Bolivia, hier staan nog enkele treinen en is een touristische trekpleister, vanaf hier gaan we weer verder met de jeep voor de volgende stop,
een klein dorpje waar het zout verwerkt wordt tot eetbaar zout,
het wordt op een grote ‚bakplaat‘ met daaronder vuur om en omgeschept, daarna gaat t in een of andere machine (als ik goed heb opgelet) en daarna wordt het handmatig in zakjes van een kilo geschept en dichtgebrand met een gasbrander. Onze volgende stop was iets verder waar we op de immense zoutvlakten allerlei funny pictures namen van elkaar, erg grappig  Daarna gingen we naar fish island, men weet niet zeker maar denkt dat hier de Inca’s zich hebben verschuild toen de Spanjaarden Zuid Amerika veroverden, het eiland heeft de vorm van een vis en er staan talloze cactussen op.
Weetje, de mannelijke cactussen zijn te herkennen aan hun rechte vorm en de vrouwelijke aan de ‚armen‘.
Onderweg hebben we nog weer leuke foto’s gemaakt met als achtergrond de zonsondergang en 3 flessen rode wijn met zn allen gedronken wat eigenlijk voor savonds bedoeld was, maar het was zo gezellig dat de gids ze nu liet rondgaan, hoewel we in het zouthostel gewoon weer nieuwe flessen hebben gekocht voor bij het eten.
De volgende dag werden we om half 6 gewekt en gingen verder met de jeep door de woestijn, hier hebben we onder andere een meer gezien met talloze flamingo’s, erg bijzonder. In een klein dorpje hebben we ieder een fles rode wijn gekocht en savonds in het hostel hebben we de gebruikelijke thee overgeslagen en zijn gelijk aan de wijn gegaan, na een tijdje waren alle flessen op en hebben we weer nieuwe gehaald, in totaal 14 flessen zijn er die avond opgegaan! (met 10 man) Met een lekker warme kruik en een extra slaapzak want er was geen electriciteit daar werden we de volgende dag om 4u gewekt om de zonsondergang op een werkende vulkaan te bewonderen, niet iedereen ging mee want zij hadden aardig last van de vorige avond, prachtig gezicht daar hoog boven op de vulkaan (5000m!!) maar ijskoud en de smell of de lava was na een avondje drinken niet om te harden, de zwavel rook zo sterk naar foole eieren, om te kokhalzen gewoon! Na 3,5u waren we bij de grens met Chili aangekomen, daar hebben we afscheid moeten nemen van Karine, helaas want het was super gezellig! We moesten lang wachten op de bus die ons naar San Pedro de Atacama zou brengen.
Wederom een te touristisch plaatsje, we hebben niet veel gedaan, omdat Laura goed ziek (zware griep) was, ben voor haar nog naar de apotheek geweest en boodschappen gehaald. Laura ging richting Santiago want was al in Argentinie geweest dus moest ik helaas hier ook afscheid van haar nemen.

Argentinie

In het hostel in Salta 2 Nl ontmoet (Marlou en Mattis), met hen opgetrokken, we hebben geshopt, de stad verkend en doordat ik op de DAKAR site had gekeken wist ik dat ze deze plaats aandeden dus hebben we een halve dag langs de kant van de weggestaan om de NL deelnemers aan te moedigen, bijzonder om het nu eens niet op tv te zien maar in het echt! De Nl deelnemers vonden het erg leuk dat wij als einige NL daar waren en stopten zelfs om een praatje met ons te maken! De volgende dag heb ik vanuit Salta de Cafayate tour gedaan, hierbij werden we naar de wijngaarden in Cafayate met een busje gebracht, onderweg kwamen we nog vele auto’s en trucks van DAKAR tegen, super om te zien in deze omgeving! De tour zelf stelde helaas weinig voor, lang rijden om daarna in 10min 3 soorten wijn achter over te slaan. Op de terugweg hadden we ontzettend vertraging, het had zo hard geregend dat de straten zo blank stonden dat we er niet door konden en omwegen moesten maken, ook was er een bus tegen een brug geklapt, waardoor we nog eens een uur moesten wachten omdat dat de enigste doorgang was, terug in het hostel in Salta nog een paar uur gewacht om met de nachtbus naar Iguazu te vertrekken. Alles bij elkaar duurde de busrit 30 uur!!! Erg last van mn benen, mn enkels waren aardig opgezwollen en had pijn in mn knieeen, maar de tijd ging wel redelijk snel, er zat een aardige Argentijn naast me die alles voor me vertaalde (want niemand spreekt Engels!! Zo frustrerend! Het kost me telkens weer zoveel moeite om een bus ticket te regelen omdat ik me niet verstaanbaar kan maken doordat zij alleen Spaans spreken) en hebben zelfs nog Bingo in de bus gespeeld, helaas ging de fles wijn aan mij voorbij, maar de pret was er niet minder om. Het landschap in Argentinie is zo anders dan de voorgaande landen, die heuvelachtig en rotsachtig zijn, hier in Argentinie is het bijna of je door Nl rijd, vele landschappen zijn vlak met weidse weilanden. Iguazu is een gezellig klein dorpje, bij het postkantoor ben ik Maaike (NL) tegengekomen, we hebben een paar dagen samen opgetrokken. Zij was al naar de watervallen geweest en ik ben er alleen geweest, weer leuke Nl ontmoet tijdens de tour en leuke dag gehad! De watervallen zijn zooooo veel mooier en adembenemender dan de Niagara Falls in NY!! Je kunt de watervallen vanaf 2 landen bekijken, Brazilie en Argentinie, ik heb alleen de Argentijnse kant (wat ook de mooiste kant schijnt te zijn) bekeken. Savonds in het hostel een tijdje met een local gepraat, er zaten ook jongens die er rond de 15jaar oud uitzagen en ik me afvroeg wat hun in het hostel bracht, hij vertelde me dat de jongens langskwamen om bier te drinken, te roken en drugs te snuiven, ongelofelijk, het gaf me zo’n gevoel van onmacht! Maar that’s life, hier in Argentinie werd me verteld. Vanaf Iguazu op naar Buenos Aires!! In een nog luxere bus dan hiervoor waar zelfs champagne en bonbons werden geserveerd waren de 20u reistijd een eitje, het had van mij wel dagen mogen duren. Zoals ik had verwacht is Buenos Aires een super mooie stad, met prachtige architectuur en vriendelijke mensen. Savonds had ik een Tango dinner show, omdat ik als backpacker natuurlijk niet mn beste jurkjes mee heb, kwam ik toch nog redelijk voor de dag en na een uur intensieve les hadden we een heerlijk dinner waarin we ondertussen werden vermaakt met een prachtige dansshow. In het hostel Katrien (Belgisch) en Makoto (Japan) ontmoet, met hen naar een Nederlandse bar geweest en hen geleerd bitterballen eten en Grolsch bier drinken, ze vonden het heerlijk!!

Uruguay

Vanaf Buenos Aires, waar ik liever nog een paar dagen langer had willen blijven, maar ivm tijdsdruk moest ik door naar Montevideo, aardig stadje maar weinig te beleven, heb hier samen met Claudia (Spaanse) uit het hostel de markt op zondag bezocht, je kon hier werkelijk alles kopen, van puppy’s, katten, muizen en slangen, tot gereedschap, fiets benodigdheden, kleding, huiden van koeien en etenswaren.
Helaas hadden we maar 1 dag samen en bij het afscheid heb ik van haar een Noa Senna armbandje gekregen, dit is een geluksbandje wat veel wordt gedragen in Brazilie, ze knupte het met 3 knopen vast en bij elke knoop moest ik een wens doen, wanneer het bandje vanzelf breekt, zullen je wensen uitkomen, zegt men al sinds 1809. Ff afwachten dus.

Brasil

Vanaf Montevideo weer 20u in de bus naar Florianopolis, wederom geen dekentje dus ontzettend koud gehad in de bus. Wat een prachtig eiland en wat een heerlijk weer!! Eindelijk!! Beetje rondgehangen bij het hostel en van de zon en eten daar genoten, ze hadden zelfs andijvie met spekjes en aardappelpure in het hostel! Helaas kon ik hier maar 1 dag blijven, een jaar is toch echt te kort om zoveel te willen zien als wat wij gepland hebben. Na weer dik 20u in de bus aangekomen in Paraty, een lief oud stadje, de straatstenen zijn zo ongelijk dat het alleen begaanbaar is als voetganger en dan nog moet je bij iedere stap die je zet uitkijken dat je je enkel niet verzwikt. Heb hier samen met Zoe (Engelse) een boottrip gemaakt en gesnorkeld, super mooie omgeving en helder blauw zeewater! Savonds zijn we met 7 meiden en 2 jongens een drankje gaan doen in het dorpje, hier werd een live concert gegeven door een of andere bekende band, niet echt onze smaak muziek maar wel erg gezellig. Vanaf Paraty ben ik doorgegaan naar Ilha Grande, een tropisch eilandje, na een bustrip van 3 u en een boottrip van een uur aangekomen op dit eiland,helaas was er van het mooie weer geen spoor meer over, het kwam met bakken uit de lucht, ondanks mn regenjas na 100m door en door nat!! In het busje zaten 2 Nl jongens en samen met hen 1,5u geschuild bij de touristinfo, daarna had Jeffrey maar poncho’s gekocht en gingen we opweg naar het hostel.
De straten stonden zo blank dat het water tot onze knieeen kwam, een van mn slipper sneuvelde al na een paar meter, de ander weggegooit en door het vieze water op blote voeten verder gelopen, wat een tocht. Super mooi hostel in de forest maar door enorme hoeveelheid regen hadden we tot middernacht geen stroom. In het hostel Franziska (Duits) ontmoet, wel een bijzonder verhaal, ik stelde me voor en zij vertelde me waar ze allemaal al was geweest, ook dat ze ergens bij een hostel in Iguazu was en dat de man van de receptie vroeg waar ze vandaan kwam, zij Duitsland zei en hij vroeg of Inge haar naam was, omdat hij dacht dat ieder meisje uit Duitsland zo heet, nee zei ze, oh dan kwam ze misschien uit Nl zei hij, toen vroeg ze aan mij, in welk hostel zat jij, wat bleek, we zaten in het zelfde hostel en de man die over een Inge vertelde was ik! We hebben gezellig met een paar Brazilianen om tafel gezeten en kwamen ingesprek over de gebruiken in onze landen.
Zo kwam ik er achter waarom de Brazilianen en Argentijnen zo knuffelig en kusserig zijn, ze zijn dat van huis uit gewend en wanneer ze dat niet doen, betekend dat dat ze iemand niet mogen, ze kussen en knuffelen hun vader en moeder iedere ochtend en avond en hun vrienden iedere keer als ze ze zien, ook al zijn ze op een feestje en zijn er wel 30 mensen! Ook blijven ze tot late leeftijd bij hun ouders wonen, omdat ze niet aan samenwonen voor het huwelijk doen en de huizen onbetaalbaar zijn zodat ze zoveel tijd nodig hebben om te sparen voor een klein flatje. Via Franziska ben ik te weten gekomen dat de Duitsers van nu heel erg met het verleden zitten en dat ze daarom tegenover iedereen heel open en vriendelijk willen zijn. Ze voelen zich nog steeds heel erg schuldig over wat zich zo’n 70 jaar geleden heeft plaats gevonden en in alle schooljaren wordt het in de geschiedenislessen herhaald hoe slecht ze waren. Had ik niet gedacht.
Weer verder met de reis.
Vanaf Ilha Grande met een klein bootje over de ruwe zee (paar schietgebedjes gedaan en ogen hele rit dichtgehad) aan vaste land aangekomen, de bus had me laten staan maar een lieve moeder en haar dochter uit de VS hebben me een lift aangeboden in hun prive auto naar Rio, na ong 3u waren we over en werden zij eerst afgezet in hun hotel waarna de chauffeur mij 2 blokken verder naar mijn hostel zou brengen, ze wou niets van geld weten als ik de aardige taxichauffeur maar een goede tip zou geven, dat wou ik dus ook doen maar voor ik hem een paar euro toe kon stoppen duwde hij me een briefje onder de neus waarop hij 70 real had gekrabbeld, dat is bijna 30 euro!!! Voor 2 straten, omdat hij me ook helemaal had gebracht en ik niet in jail wilde belanden heb ik t maar betaald. Helaas voor mij had ik alle dagen in Rio slecht tot regenachtig weer, het hostel waarin ik verbleef was leuk en gezellig en er waren leuke mensen, dus verveeld heb ik me niet. Samen met Josh (Austr.) had ik een tour door Rio, we werden smiddags opgehaald en zijn als eerste naar Cristo Redentor gebracht, dit beroemde inmense (38m hoog) Jezusbeeld is gemaakt in Frankrijk en per blokken verscheept naar Rio. Helaas was ook deze dag regenachtig en zwaarbewolkt waardoor we alleen een schim ervan konden zien.
Daarna werden we naar Santa Tereza gereden, deze wijk is beroemd door zijn tal aan kunstenaars. Wat rondgelopen in de wijk en paar kunstwerken aanschouwd. Verder gegaan naar de Lapa Steps, deze trap werd versierd met kleurrijke tegels door de chileense kunstenaar Jorge Selaron, het verbindt de wijk Lapa met Santa Teresa, hij is 1990 hiermee begonnen tm zijn dood in januari 2013, het verhaal gaat dat hij zichzelf op de trappen in brand heeft gestoken. Vanaf de Lapa Steps gingen we door naar een kathedraal, deze had de vorm van een Maya tempel en was aan de binnenkant aan de zijkanten van boven tot onder versierd met gekleurde mozaiek. Mooi om te zien. Als laatste gingen we naar Sugar Loaf, met een kabelkarretje werden we naar deze berg gebracht waarvandaan we een prachtig uitzicht over de hele stad zouden hebben maar halverwege was de bewolking zo dik dat we geen hand voor ogen meer zagen. Erg jammer, maar helaas. Moet ik maar een keertje terug naar Rio. Josh heeft me getrakteerd op een hapje eten en ijsje omdat het zn laatste dag was, daarna hebben we nog de avondmarkt op het beroemde strand Copacabana bezocht waar hij zn laatste souvernirtjes voor thuis kocht. Vanaf Rio ben ik naar Santiago gevlogen.

Chili

Daar in een leuk en gezellig hostel gezeten, de eerste avond was er een klein feestje waarbij je 3 euro moest betalen en dan zoveel drank kon drinken als je wou, de baas van het hostel maakte zijn specialiteit, ik kan de naam niet onthouden, maar het smaakte heerlijk, met granada, rum, witte wijn en ananasijs, mmmh!! Daarna zijn we met zn allen uitgeweest in een discotheek een paar blokken verderop. In het hostel zaten een paar gezellige Amerikaen, we zijn samen naar de dierentuin en een of ander uitzichtpunt in een park geweest. Na een paar dagen in Santiago ging mijn wereldticket verder naar Auckland Nieuw Zealand.

Wanneer ik weer ergens free wifi en een computer heb zal ik het verhaal van Nieuw Zealand online zetten, maar ik denk dat jullie voor eerst wel genoeg te lezen hebben.

Liefs, Inge