Week 19 tm 22 - New Zealand

Hier ben ik dan eindelijk weer met een reisverslag, ik was niet eerder in de gelegenheid om het verslag te schrijven en te plaatsen. Dit kost zoals eerder al vermeld ontzettend veel tijd en inspanning. En wanneer je telkens, als er al een pc te vinden in, maar een half uurtje kunt internetten schiet het natuurlijk ook niet op.
In ieder geval veel leesplezier :)


Met gemengde gevoelens verliet ik Zuid Amerika, ik had hier ong. 2 mnd rondgereisd en was helemaal gewend aan deze cultuur. New Zealand riep gevoel van westerse luxe en levenstijl op en dat benauwde me een beetje. Gelukkig had ik me aardig vermaakt met filmpjes en muziek in het vliegtuig en stond ik voor ik er erg in had in regenachtig Auckland in het midden van de nacht. Deze keer hoefde ik niet gelijk opzoek naar een hostel want pa en ma hadden een hotel voor me geboekt :) Zij kwamen namelijk de dag er na ook in Auckland aan om mij op te zoeken.
Met de shuttlebus werd ik in de buurt van het hotel afgezet en hoefde ik maar 20min door de regen. De receptionist wist niet waar hij kijken moest toen ik binnenkwam, daar stond ik dan, half verregend, in een spijkerbroek met gaten een gebreide muts op mn hoofd, grote backpack op mn rug, kleine droeg ik voor en een grote felgekleurde Boliviaanse tas in mn hand. Hihi het kon me niet schelen wat hij dacht, het enige wat ik wou was naar mn kamer, een echte warme douche nemen en een paar uur slapen in een echt bed met een fatsoenlijke matras en dekens. Want in de afgelopen 5mnd had ik meer op matrasjes van maar een paar centimeter dik en groezelige lakentjes geslapen dan in een fatsoenlijk bed. Helaas regende het die dag ook nog dus niet veel gedaan, savonds in het restaurant in gesprek gekomen met een ouder echtpaar uit Australie, zij vierden hun 50 jarig huwelijk en waren met de camper een paar weken in New Zealand, ze vroegen zich af wat ik als backpacker in een hotel moest en nadat ik uitlegde dat pa en ma kwamen en het voor mn verjaardag was, trakteerden ze me op wijn en een dessert. We hebben een ontzettend leuke avond gehad.

De volgende dag was het dan zo ver. De zenuwen liepen bij mij aardig op, ik had ze toch al 5mnd niet meer gezien en dan ook nog eens helemaal hier in Nieuw Zeeland! Na een paar uur in de lobby te hebben gewacht, zag ik ineens pa uit de shuttle stappen. Blij om hen weer te zien en dat was ook wederzijds! De dag erop moesten we de camper ophalen, en daar stond hij dan, onze hobbelkeet. Nou daar ging het heen, pa achter het stuur, ik in het midden en ma aan de buitenkant. We hadden elkaar wel nodig om scherp te blijven, je moet hier namelijk links rijden, we hadden nog niet echt een plan waar we op aan gingen en moesten het doen met een landkaartje waarop campings van een bepaald bedrijf stonden. We hebben besloten om van Auckland naar boven te rijden en zijn de eerste dag tot Bay of Islands gereden, onderweg hebben we boodschappen gehaald, gepicknickt en tegen de avond waren we op een mooie kleine camping aan de rand van de zee gestrand, wat een uitzicht.. Van Paiha zijn we verder naar het noorden getrokken tot Ahipara, het was een rustige dag waarin we alleen gereden hadden, potje gekookt, borreltje gedronken en optijd in bed lagen. De volgende dag via de kust en een half uurtje op de ferry naar Matakohe gereden. Nadat we de hobbelkeet weer geinstalleerd hadden, eten gekookt, hebben we gewacht tot 24:00u, mijn 25e verjaardag. Halve sara's en spandoeken waren er niet, zij werden bij de douane weggestuurd helaas, maar pa en ma hadden de camper versierd en ook de champagne ontbrak niet. De kadootjes waren ondertussen al verschillende keren overgepakt naar een andere koffer omdat ik ze niet mocht zien, zodat alle koffers open moesten worden gemaakt omdat ze niet meer wisten in welke koffer het nu zat. Een nieuwe fotocamera (de mijne was in Cusco, Peru gejat) een gelukssteentje van Hilde en hele lieve kaartjes van mensen van thuis, konden me niet blijer maken! Op de dag zelf hebben we ergens een kopje koffie en gebakje genomen en via prachtige wegen langs de kust de weg vervolgd naar Coromandel. Hier zijn we lekker uiteten geweest en hebben savonds een paar borrels gedronken. Een gezellig en hele speciale 25e verjaardag!
Van Coromandel zijn we naar Hot Water Beach gereden, we hoorden namelijk als we iemand spraken dat we daar heen moesten, dus zo gezegd zo gedaan. In Hot Water Beach kun je met een schepje op het strand graven naar warm water en echt iedereen lag daar te poedelen in zijn eigen gegraven gat. Super grappig om te zien. We wilden nog meer bekijken die dag dus zijn we verder gereden en een eindje verder lag Cathedral Cove, dit wilden we ook bekijken. Vol verwachting liepen we het pad af door bos totdat we uiteindelijk op een strandje uitkwamen, we keken links, rechts, voor ons, achter ons, maar er was geen kerk te zien. Wat bleek, het is gewoon de naam voor dit prachtige baaitje. We hebben ons krom gelachen, een paar mooie foto's gemaakt en zijn verder gereden. In Mount Manganui hebben we overnacht.
Vanaf Mount Manganui zouden we die dag doorrijden naar Wellington om vanaf daar de boot te pakken naar het Zuidereiland, onderweg hebben we Thermal Wonderland, een national park met natuurlijke geisers en kraters, in Wai-o-Tapu bezocht. Erg bijzonder de groen, gele kleuren van het water. We wilden dezelfde dag nog eigenlijk met de boot mee, maar de laatste boot was al vertrokken dus kaartjes voor de dag erna gekocht en een camping in Lower Hutt opgezocht. Om half 7 die ochtend zijn we vertrokken naar de boot en na 3u varen meerden we aan in Picton, vanaf hier zijn we naar Riwaka gereden om te overnachten. Vanaf Riwaka was het nog maar een half uurtje tot het Abel Tasmanpark. De keet geparkeerd en een mooie hike van ong 2u gemaakt door de Tasmanbuske en de weg vervolgd naar Franz Josep Glacier. Dit was een erg lange afstand en over al die bochtige wegen door de bergen zou het niet lukken in een halve dag, want ook stopten we vaak om ff een foto te maken of bij een viewpoint te kijken, dus hebben we in Murchison overnacht. Het landschap is hier echt prachtig, ik heb tot nu toe nog nooit zulke mooie kleuren van de natuur gezien, gewoon onbeschrijfbaar. Na een volle dag rijden aangekomen in Franz Josef Glacier en lekker een avond op een terras gezeten. Een spectaculaire helicopterrit zagen pa en ma niet zitten dus hebben wij gewoon de Franz Josef Walk gedaan en zijn we verder gereden richting QueensTown. Overnacht in Wanaka.
Queenstown, de Adventure Capital, helaas geen adventure voor ons, pa en ma zijn daar niet zo van en alleen is ook maar saai. Ook zou ik hier misschien blijven en zelf verder trekken want na dat pa en ma weer terug zouden vliegen zou ik nog 8 dagen in Nieuw Zeeland zijn, maar ik vond het zo gezellig eigenlijk dat ik verder mee ben gegaan.
Hoewel we van een aantal mensen hoorden dat het zuiden van Nieuw Zeeland niet zo bijzonder is, omdat hier alleen maar grote boeren zitten hebben we toch besloten om daar wel langs te rijden. Vanaf Queenstown was het te ver om in 1 dag helemaal naar Milford Sound te rijden dus hebben we in Kingston overnacht. De enige weg die je naar Milfourd Sound leidt is via Te Anau, deze weg is lang maar prachtig, wat een omgeving. Milford Sound is eigenlijk geen sound maar een fjord, maar door verkeerde spelling heet het Milford ipv fjord en het is ontdekt door Captain James Cook. Je ziet hier nog haast ongerepte natuur want er woont hier niemand, alleen de mensen die er werken in het enigste hotel en op de boot. Er zijn hier zoveel sandflies waar je helemaal lek gestoken word, dat men denkt dat het een 'teken' is dat deze er zijn zodat niemand hier wil wonen. Toeristen komen hier natuurlijk wel, het wordt omschreven als het mooiste plekje op aarde. Dit kun je ervaren door de bekende Milfourd Track (maar deze duurt 5 dagen) of door middel van een cruise door de fjorden te varen. Wij hebben dus een bezoekje aan de fjord gebracht met de boot. Hoewel we een beetje miezerig weer hadden, hebben we ons wel zitten vergapen aan de torenhoge rotsformaties die vanuit het niets de zee uitrijzen, de hoge waterval(letjes) en de zeeleeuwen.
Na de Sound zijn we doorgereden naar Invercargill omdat ik nog een derde inenting van een hepatitus of iets moet hebben, gelukkig de laatste, in totaal al 12 spuiten gehad. Erg vriendelijke mensen in de kleine oude dokterspraktijkjes. Het was net alsof ik in filmdecor of in de jaren 1950-60 belandt was met de oudroze vloerbedekking, behang en bloemetjes gordijntjes zittend op een gammel bankje dat dienst moet doen voor behandelingstafel. Maar in Dunedin (want de zuster was er niet in Invercargill) is het dan gelukt en liep ik met een beurse arm weer de deur uit. De volgende bestemming op ons verlanglijstje was Lake Tekapo, via de kust de '83' inlands, via Kurow waar we hebben overnacht en de '8' smiddags met eindelijk weer 'korte broeken weer' aangekomen bij het meer. Wat een omgeving, wat een uitzicht, net een schilderij he pap ;) Helaas was het te koud om te zwemmen dus hebben we de paar winkeltjes afgestruind en ons verder vermaakt op de camping.
Alvorens we naar onze eindbestemming Christchurch gingen wilden we nog naar Kaikoura, de bekendste plaats om walvissen en dolfijnen te spotten. In Rangiora hebben we overnacht om de lange afstand te overbruggen en in Kaikoura zijn we met een luxe jetboat op Whale Watch tour gegaan. We hebben het geluk (normaal kan zo'n beest 2u onder water blijven) gehad om 3x een sperm whale, ofterwijl een potvis te mogen bewonderen, jeez wat een deer!! De potvis is de grootste tandwalvis en kan tot zo'n 18m lang worden. De naam 'sperm whale' heeft hij te danken aan de merkwaardige vorm van z'n kop, dat wordt veroorzaakt door het spermaceti-orgaan in het voorhoofd. Dit bevat zo'n 3000 liter wasachtig materiaal die de potvis helpt bij het duiken en stijgen. Door afkoeling wordt de was hard en krimpt, door verwarming wordt de was hard en zet uit.

Helaas kwam er einde aan de reis door NZ van pa en ma en na bijna 4 weken samen te hebben gereisd hebben we in Christchurch afscheid genomen voor weer een half jaar. We hebben een super mooie tijd gehad, ook al was het voor mij ff wennen in het begin, na al die maanden zelfstandig reizen en een gezinsvakantie wat ook al weer een jaar of tien in het verschied lag. Maar ik zou het zo nog een keer doen! Pa en ma hartstikke bedankt voor de mooie tijd samen!!

Voor mij bleven er nog 8 dagen in Christchurch over voordat ik naar Australie zou vertrekken. Helaas waren er geen hostels meer beschikbaar, zoals ik er later achter kwam dat er nergens in Christchurch meer een hostel beschikbaar was voor de eerst komende dagen, hostels en andere goedkope accomodatie zitten hier nog steeds vol met werkmensen en mensen die nog geen eigen huis weer hebben na de grote aardbeving in 2011. Dus uiteindelijk ben ik op een camping in de middle of nowhere beland en heb daar 4 dagen alleen in een bunkertje gezeten, verschrikkelijk, wat voelde ik me eenzaam, maar uiteindelijk heb ik nog een hostel voor 4 nachten gehad en daar een super leuke tijd met de mensen gehad! Wat was ik blij weer in de bewoonde wereld terug te zijn!

Op naar Australia!!!