Week 7, 8, 9 en 10 - Central America

Hola :)  

Na een korte vlucht van zo'n 6u aangekomen in Cancun Mexico! Heerlijk die warmte, we krijgen nu ook meer het gevoel van backpacken want we zijn hier aangewezen om te slapen in hostels, iedere dag met de grote rugzak te sjouwen en in een totaal andere cultuur beland. Na een dagje bij te moesten komen van het reizen en een nacht overslaan hebben we ons tickets geboekt voor Xcaret park, het park leek wel een paradijs, gelegen aan de zee met wit zandstrand, hangende palmbomen en rieten parasolletjes. Smalle kronkelpaadjes door de natuur leiden je naar de verschillende activiteiten. Zo hebben we met een vestje en flippers een uur (in ijskoud water) door de grotten gezwommen, met dolfijnen gezwommen en 's avonds 2 shows gezien. De eerste show was gebaseerd op traditionele muziek en dans, er werd verschillende muziek gespeeld (op hoog niveau) en erbij gedanst door stellen in klederdracht, op sommige momenten gewoon kippenvel, een ontzettend mooie show!!. De tweede show was in een andere arena waar het 'voetbal' en 'hockey' van de maya's werd vertoond. Het spel is een beetje moeilijk uit te leggen, maar in grote lijnen gaat het er om de bal via de heup, knie of elleboog in de kleine ronde ring aan de zijkant te krijgen. (Zie foto). Na een geslaagde dag en laat terug, gelijk gaan slapen want de volgende dag moesten we er om 06:00 uur al uit, we werden opgehaald voor een dagje Chichen-Itza. Na een busreis van een paar uur aangekomen in een van de gebieden waar de Maya's hun tempels hebben gebouwd. Erg bijzonder om te zien hoe pienter zij eigenlijk waren in die tijd, de tempels vertonen astrologische kenmerken, zo is er een tempel met 365 trappen, het aantal dagen in een jaar. Ook heeft de stand van de zon en maan invloed op de bouw van de tempels. In een dorpje waar nog echte maya's wonen konden we ff rondsnuffelen tussen alle handgemaakte sieraden en accessoires. De maya's zijn herkenbaar aan hun bruin/oranje huidskleur, ronde gezicht met brede jukbeenderen en hun achternaam. Er bestaan maar 4 maya achternamen, welke dat nu precies ook alweer waren weet ik zo niet. We hadden veel contact met de gids van onze bus en hij vond het zo gezellig dat hij ons 's avonds mee uit wou nemen. Rond een uurtje of half 11 hadden we afgesproken en heeft hij ons bij het hostel opgepikt. Na een paar uur flink geborreld en gedanst te hebben in de uitgaansstraat van Cancun heeft hij ons ook nog meegenomen naar een plaatselijke discotheek voor Mexicanen. Al met al hebben we een erg gezellige avond gehad. De volgende dag zouden we eigenlijk bijtijds vertrekken met de bus, maar hij had ons aangeboden om ons een stuk strand te laten zien waar weinig toeristen bestaan van weten en ons daarna naar Playa del Carmen te brengen, aangezien hij ons een paar uur later wou oppikken hebben we daar maar voor gekozen zodat we nog ff een paar uurtjes konden slapen. Het strand was werkelijk waar prachtig, weer wit zand en de zee kleurde wel 5 tinten blauw! Helaas hebben we in Playa del Carmen niet meer gedaan dan een beetje rondwandelen en zitten, want Gerben was een beetje ziek.
De volgende bestemming was Tulum, hier was echter niets te beleven dus hebben we ff een paar uurtjes op het strand gelegen tot de volgende bus ons naar Chetumal bracht. Ook hier was niets te doen en hadden we het 'centro' binnen 5 min al bekeken. Het hostel waar we sliepen was echt luxe en kostte ons maar 5 uuro per dag incl. Een uitgebreid ontbijt!! 's Ochtends als we beneden kwamen stond de tafel netjes gedekt met een vers bordje fruit, melk, koffie, thee, toast, bekertje yoghurt en de moeder des huizes maakte flensjes en gebakken eieren!! Nu we zo'n week in Spaans talig gebied zijn en we beide geen woord Spaans spreken wordt het soms echt lastig om mensen uit te leggen wat we bedoelen, bijv een taxichauffeur vertellen waar we heen moeten. En nee pa, ook met Twents kunnen we ons er niet mee redden ;) We hebben er wel over gedacht een cursus Spaans te gaan volgen maar dit neemt ong een week in beslag voor de basis en kost al gauw een paar honderd uuro. Helaas hebben we geen tijd en geld hiervoor.
Op met de boot naar Caya Caulker (spreek uit: Kie Caulker), voordat we op de gammele boot konden moesten we eerst onze tassen incl. Handtassen inleveren en werd er door de politie en honden gecontroleerd op drugs, gelukkig konden we met z'n allen gewoon de boot op en na een tocht van ca. 3 uur op Caye Caulker aangekomen. Helaas had ons niemand verteld dat er maar 1 bank op het eilandje zat en je raad het vast al, idd geen van beide passen werkte. Gelukkig waren er 2 vriendelijke Engelse gasten die ons een paar honderd Belize Dollars wouden lenen, zodat wij ff hapje konden eten en ons hostel konden betalen. De volgende dag hebben eerst het halve eiland afgelopen, omdat we van het kastje naar de muur werden gestuurd, om pesos te wisselen voor Belize Dollars. Omdat het verder een beetje bewolkt werd hebben we een leuke fiets gehuurd en zijn via de bossen en moeras de rest van het eiland gaan verkennen. Na een paar uur klaarde het op en hebben we nog ff een uurtje in de zon gelegen alvoor we weer met het bootje zouden vertrekken naar vaste land Belize.
Aangekomen in Belize City een hostel gezocht en ff de straat opgegaan omdat het nog maar een uurtje of 7 was. We hoorden van ver ergens muziek vandaan komen, daar gaan we ff kijken zeiden we. Het bleek een keetje met alleen maar gekleurde (lees: zwarte) mensen te zijn, oh oh, maar goed we hadden al een stap binnen gezet en nu moesten we natuurlijk niet doen of we bang waren, dus hadden we afgesproken om er 1tje te drinken en weer te gaan. De mensen daar waren zo verbaasd om ons te zien, de vrouwen zwaaiden en lachten alleen maar en de mannen kwamen op ons af voor een praatje, ze hadden in die toko nog nooit blanke mensen gezien en vroegen zich af of we niet bang voor hen waren. Eh... Nee :$ We waren in de Ghetto, een van de gevaarlijkste buurt van Belize City beland, maar wisten wij veel. Uiteindelijk was het zo gezellig en heb zelfs een paar nummers op aandringen van hun karaoke gezongen (What's up - 4 non blonds  Summer of '69 - Bryan Adams en I will always love you - Whitney Houston).
Door naar Flores, hebben in een heel gezellig hostel geslapen (zie foto). Erg goedkoop en zeer goed eten! De eerste nacht weinig geslapen, onze kamergenoten moesten er om 02:00 uur uit voor een trip, maar maakten een uur lang zoveel lawaai dat we niet meer konden slapen en wakker waren tot dat wij er om 04:00 uur uit moesten om de sunrise in Tikal te zien. Helaas doordat anderen zich hadden verslapen en wij in het busje op moesten wachten hebben we dit moeten missen, maar de trip was er niet minder om. Een erg mooie route door wederom een maya gebied vol met prachtige tempels (zie foto).
Na Flores hebben we de bus genomen na Lanquin. Erg lange reis, maar gelukkig hadden we erg leuk gezelschap van 4 Nederlanders, Esther en Kristian (broer en zus) en Vivian en Mellius (reisgenoten voor enkele weken), dus veel gekletst en waren zo over. We hebben geslapen in een hostel middenin de jungle, super voor elkaar, de bedden waren de beste tot nu toe waar we in geslapen hebben en de service was ook super geregeld! We wilden wel weer eens wat gaan ondernemen dus hebben we de volgende dag een tour geboekt naar Semuc Champey, na een rit van zo'n uur staand achter in een pickup tegen steile hellingen en slingerende zandpaden op, werden we begeleid door een gids over een berg van bijna een uur klauteren, onderweg een paar keer een pittstop gehouden om ff op adem te komen, wat stijl en wat een klimtocht! Maar het resultaat mocht er zijn! Prachtig uitzicht! (Zie foto). Nadat we weer waren afgedaald (wat stukken makkelijker ging) hebben we na een lunch met een kaarsje door de grotten gezwommen, geklauterd en gekropen, erg spannend!! Maar super leuke ervaring, het water was zo koud, maar door de spanning nauwelijks waarneembaar. Bij terugkomst in het hostel heerlijk gedouched met uitzicht over de vallei, je zou hier wel uren onder kunnen staan en genieten van het uitzicht. Vivian, Mellius, Esther en Kristian hadden een dagje bij het hostel gezeten en wij zijn gezellig bij hun aangeschoven, hebben samen een hapje gegeten en later geborreld. Mellius, Vivian, Kristian en ik zijn nog een deurtje verder gegaan, we hoorden goede muziek en hadden wel zin om te stappen. Helaas toen we aankwamen was het al meest afgelopen, hebben nog 1 drankje gedaan en zijn maar weer naar het hostel teruggegaan.
De reis naar Antigua was erg lang en het was behoorlijk warm in de shuttle, omdat ik maar een paar uur geslapen had dacht ik ff lekker de ogen dicht te kunnen doen tijdens deze lange reis, maar dat was helaas geen succes. Aangekomen in Antigua een hostel opgezocht, een broodje bij de Subway gegeten en optijd bed in gegaan. Gerben is nog met wat mensen van het hostel uitgeweest en heeft zelfs nog beetje leren salsadansen! Esther en Kristian zouden we de volgende dag meeten, zij gingen namelijk ook naar Antigua en het is natuurlijk net zo gezellig om weer samen in een hostel te slapen. Ze kwamen in de middag aan en waren ook net als wij toen, vermoeid van de lange reis, we hadden wat plannen voor de dag erna gemaakt, hapje gegeten en wat gedronken in het hostel omdat het overal te rustig was om gezellig te gaan stappen. Kristian en Gerben zijn vroeg opgestaan om de vulkaan Pacaya te beklimmen, terwijl Esther en ik lekker hebben uitgeslapen, rustig ontbeten en na een frisse douche het stadje in zijn getrokken. We zouden naar Chichiastenango met de bus gaan waar de grootste markt van Central-America is en dit zou zo'n 1,5u rijden zijn, echter toen we kaartjes wouden halen voor de bus werd ons verteld dat de rit 7u!! Heen en 7u terug zou duren!! Mm, toen maar chaching plans. Na een lekkere kop koffie wat we mee hadden genomen naar het parkje zijn we de plaatselijke markt opgewandeld, wat kleine dingetjes aangeschaft en na een paar uur wandelen langs al de kraampjes een lekker broodje bij de Subway gegeten. Daarna hebben we na flink afdingen onze voeten en gezicht laten behandelen bij een Spa, heerlijk!! De jongens waren ook alweer terug en Mellius troffen we ook ineens in het hostel aan. Met z'n 5en lekker uiteten geweest en doorgegaan naar een kroegje waar het Ladies Night was, nou dat hebben we geweten, vooral de volgende ochtend!! Omdat wij met het reisschema zitten moesten we de volgende dag alweer vroeg vertrekken naar onze volgende bestemming, San Salvador. We hebben afscheid genomen van Kristian en Esther en Mellius ging met ons mee.
We werden eerst naar Guatemala City gebracht, zo'n uur rijden van Antigua, daar moesten we nog 4u wachten op de volgende bus, dus hebben we gezellig een halve meter pizza met z'n 3 gegeten, wat van de zon genoten en vervolgens 7u in de bus gezeten. Samen met een Australier die bij ons op de kamer sliep in het hostel een hapje op straat gegeten voor maar 0,35ct per stuk, een rond gebakken stukje deeg wat je zelf samen kon stellen naar wens met kaas en/of bonen, vlees en nog iets. Nog een biertje gedronken en toen maar eens richting bed. De volgende morgen zagen we dat we in een 'rijke' buurt van San Salvador waren belandt, zo'n centrum hadden we nog niet eerder in Central-America gezien! Het leek wel of we in een Europese of Amerikaanse stad waren! Zulke mooie, dure gebouwen en de straten en groenstroken netjes aangelegd en goed onderhouden. Maar later toen we de rest van de stad wouden bezichtigen gingen we steeds verder terug in de tijd, hier was alles vies, oud, het stonk, veel zwervers etc. We zagen een aantal kraampjes en dachten 'ff' over de markt te lopen, in totaal hebben we er ruim 4u overgedaan en hadden we nog niet alles gezien! Je kon er werkelijk alles kopen! Maar voornamelijk etenswaren, open en bloot lagen er kippen, kippepootjes, varkens, organen, vis, kaas, brood, groenten en fruit, etc. We hebben er al onze ingredienten voor het avondeten gekocht! Sla, guacemole, ui, knoflook, wortel, paprika, radijsjes, tomaten (20stuk voor 0,50ct!), komkommer, limoen, koriander, kip en broodjes. Nadat we alles bij elkaar hadden voor ong 1,5 euro per persoon, de bus (voor 0,20ct) terug gepakt (de bus is een oude schoolbus die opgepimpt is, felle kleuren, bestickerd en keiharde muziek) en met z'n 3en voor het avondeten gezorgd. 's Nachts afscheid van Mellius genomen en 2u later moesten wij er ook alweer uit om de bus te pakken naar Granada, na 15u reizen eindelijk aangekomen.
Granada is een klein stadje, de historische gebouwen in de binnenstad zijn ieder in een andere felle kleur geschilderd, er is dagelijks een markt en er rijden wel tig paarden met koetsjes rond (hoewel we eigenlijk maar weinig toeristen hebben gezien). Het vervoersmiddel wat ze hier voornamelijk gebruiken zijn fietsen (lees: mountainbike) en brommers/motoren, ze zitten er dan niet alleen op maar hebben vaak een vrouw en/of kind voor op de stang zitten. Heel kunstig, maar eens een keer uitproberen thuis :) Na wat rondgewandeld te hebben en een kerstoutfit (weten bij god niet waar we dan zitten of doen en hebben gehoord dat ze het hier maar 1 dag vieren, maar gewoon al voor het idee :) voor een tientje geschoord te hebben en nog een bezoekje hebben gebracht aan het choco museo, helaas waren we te laat voor een rondleiding, maar hebben we wel de lekkerste chocola van Central-America geproefd!! Mmh :) en uiteraard ook nog een stukje gekocht. We hadden met Eefje, Nikki (uit Nederland) en Mark (Australie) (die we 's ochtends hadden ontmoet in het hostel) afgesproken om een hapje te gaan eten. We hebben een erg gezellige avond gehad en lagen laat op bed. Op het terras en op straat werden we voortdurend omringt door kinderen die spulletjes verkoopten, ze kijken je heel onschuldig/zielig aan, proberen je te knuffelen en kusjes te geven om maar wat van ze te kopen. Erg hard te verkroppen maar we hadden gehoord dat ze daar genoeg kinderopvang hebben waar de kinderen kunnen spelen en een maaltijd krijgen. Dus hebben we ze telkens opnieuw vriendelijk afgewezen.
Op naar San Juan del Sur!! Zon, zee en strand:) Na een paar uur gewacht te hebben op de taxi hebben we hem eerst nog ff langs het choco museo laten rijden, zodat wij nog wat lekkers konden halen hihi :) De taxi bracht ons er in zo'n 3u heen, daarna gelijk de bikini aangetrokken en een paar uur op het strand gelegen, heerlijk!! De eerste keer in 10 weken, dat we er ff lekker een paar uur de tijd voor hadden. Helaas was het geen wit zand en het waaide ook nog eens behoorlijk dus kwam helemaal zwart weer terug bij het hostel, en zoals we de meeste keren hier nog mee hadden gemaakt, hadden ze ook hier alleen koud water om mee te douchen!! 's Avonds is er niet zoveel te beleven, rustige eettentjes maar geen gezellige barretjes om wat te gaan drinken. Nadat Gerben de volgende dag een pedicure had ondergaan en ik beetje de winkeltjes af had gestruind naar een nieuwe bikini (helaas niet gevonden), werd het weer eens tijd voor wat actie. We wilden eerst een scooter huren maar een eindje verderop zagen we een stalletje waar je crossmotoren kon huren, na flink afdingen, weglopen, bij de buren onderhandelen, kregen we voor een prikkie de motoren mee voor de rest van de middag! Er werd ons aangeraden om naar het Noorden te rijden, zuidwaarts waren er bendes actief die je al dan niet van je geld al dan van je leven beroofden. We hebben via het strand een zandweg naar boven genomen en ons heerlijk zitten uitleven op die dingen, heerlijk die wind langs je heen!! Op een gegeven moment kwamen we door dorpjes die geloof ik nog nooit eerder toeristen hadden gezien, laat staan een blanke vrouw (in korte broek) op een motor, er werd veel gefloten en geknipoogd. Na weer een heerlijke koele douche een hapje gegeten en gingen we weer opzoek naar een tentje waar we wat konden drinken, nadat we een drankje hadden besteld hoorden we dat er in het restaurant tegenover filmopnames met bekende Hollywood sterren bezig waren, het zou gaan om een nieuwe American Pie film, we hebben het schouwspel een tijdje lopen observeren maar geen bekende Hollywood ster gezien.
De volgende dag moesten we helaas alweer vertrekken en de taxi bracht ons naar de grens, wat maar een half uurtje rijden was, daar aangekomen werden we eruit gezet en moesten we onszelf maar zien te redden. Met wederom onze rijke woordenschat aan Spaans kwamen we ook niet veel verder en waren er alleen maar mensen die ons op wouden lichten. Na eerst geld te hebben betaald en een stempel te hebben gehaald om Nicaragua uit te komen hadden we er eindelijk van begrepen dat we met onze tassen ong een half uurtje moesten lopen naar de grens van Costa Rica. We hadden ons gekleed op een airco bus dus lange mouwen en broek maar buiten was het dik 30 graden! En dan nog eens een half uur sjokken met die zware tassen pff, blij dat we eindelijk de grens en de volgende bus hadden bereikt. Na een paar bussen, busjes en een shuttle via stijle zandwegen door de bergen vol met gaten in de weg aangekomen in Monteverde, terecht gekomen bij een heel lieve hostmom en dad, hij wees ons overal de weg op de kaart, gaf ons wel 15 folders met bezienswaardigheden/activiteiten mee en stuurde ons nog gauw ff het dorpje in waar een optocht bezig was met wagens versierd in kerstsferen en verschillende kapellen speelden kerstliedjes, jammer dat het zo koud en regenachtig was. De volgende dag hadden we de Canopy tour, strak in een harnas gehezen moesten we hangend aan staalkabels een parcours afleggen door de bossen, sommige waren zo lang en stijl!! We hebben nog geslingerd als Tarzan, je werd aangedrukt en maakte eerst een vrije val van een paar meter waarna je meters heen en weer werd geslingerd en daarna door 2 werd opgevangen in een band. Ook hebben we de Superman gedaan, na een intensieve klimtocht aangekomen op een berg waar je op je buik werd gehangen, je voeten werden ook in touwen gehangen en over een kilomter lang over een diepe afgrond vloog, heel eng maar wel supergaaf! Gerben heeft daarna nog een bungee-jump gedaan, ik durf van alles maar dat gaat mij te ver, misschien ooit een keertje met iemand samen, iig niet alleen!! Omdat Costa Rica het duurste land van Central America is hebben we boodschappen gehaald en soep met broodjes als avondeten gemaakt. Na al deze inspanningen van de dag en een paar wijntjes heerlijk geslapen!! We zouden eigenlijk de dag erna vertrekken naar Manuel Antonio maar kregen 's avonds laat nog een email dat het niet door kon gaan omdat de bussen volzaten.  We zaten dus lekker op ons gemak aan de koffie bezig met het reisverslag te typen toen er iemand binnenkwam en mijn naam riep, (zoals ze hem hier uitspreken: Injie) ik dacht wat is dit?!! Uiteraard in het Spaans werd ons verteld dat hij ons kwam ophalen voor de reis naar Manuel Antonio, maar wij wisten van niets en hadden alles nog uitgestald in de slaapkamer liggen! Zelf maar ff gebeld met de busmaatschappij en kregen later feedback dat het een om een foutje van hun ging. We hebben er een lekker rustig dagje van gemaakt, wat kaarten gepost, weer boodschappen gehaald, reisverslag geschreven, eten gekookt en wat tv gekeken.
Een van de laatste dagen in Cenral America en op naar Manuel Antonio, helaas verliep deze reis verschrikkelijk af. Na zo'n uur rijden, door het adenmbenemende landschap, werd onze shuttle staande gehouden door een verwarde vrouw die zwaaiend en schreeuwend op straat stond, ons busje stopte en we zagen een motorrijder roerloos op de grond liggen, ik stond op en zei " I've got First Aid!!" samen met Gerben zijn we als enigste 2 uit de bus gerend naar het slachtoffer, de vrouw wees dat ik bij het slachtoffer moest blijven en zij ging hulp halen. Om de een of andere reden dacht ze dat ik een verpleegkundige was :S De man had z'n helm nog op en dat hebben we zo gelaten, ik vroeg haar of hij nog ademde en ze zei dat ze dat gecontroleerd had en dat zo was, maar hoelanger ik naar hem keek en hem vasthield hoe harder ik er aan begon te twijfelen, ik heb haar weer geroepen en gezegd dat ik niet vertrouwde dat hij meer ademende en we hem moesten reanimeren. Terwijl Gerben hem samen met die vrouw had rechtgelegd en verder het verkeer tegenhield heb ik samen met de vrouw hem omstebeurt gereanimeerd tot de ambulance gearriveerd was, helaas hebben zij geconstateerd dat hij was overleden.... Wat er dan door je heen gaat is onbeschrijvelijk, ik trilde als een rietje en kon alleen maar huilen. We hadden een erg 'meelevende' buschauffeur die me zelfs toen ik de motorrijder vasthield op de schouder tikte met de mededeling dat hij er vandoor wou, ik heb hem er toen ff flink wat van gezegt, Nederlands, Engels, Twents alle woorden wat in me opkwamen heb ik naar z'n hoofd geslingerd, er lag hier verdomme iemand dood te gaan en hij wou er vandoor!?! En dat hij ons hier maar achter moest laten en hij maar lekker door moest rijden!! Hij heeft geergerd op ons zitten wachten en toen de ambulance was gearriveerd werd ik direct verzocht om de bus in te stappen anders ging hij er wel vandoor. Aan het einde van de rit konden we wat in zijn dagboek schrijven, iedereen was vol lof, maar wij hebben er 'netjes' ingezet wat voor persoon hij eigenlijk wel niet is. De rest van de dag niets gedaan, waren er (voornamelijk ik) behoorlijk onderdersteboven van. We hebben er veel over gepraat en maar ff een biertje gedronken om wat te kalmeren. Vandaag de ene laatste dag voordat we woensdag naar Lima vliegen, rustig aan doen, nog steeds spoken de beelden door mijn hoofd. Het reisverslag afgemaakt en online gezet en misschien als het opklaart dat we vanmiddag nog ff naar het strand gaan. Morgen reizen we in zo'n 5u naar San Jose, waarvandaan we woensdagochtend naar Lima zullen vertrekken.  

Tot het volgende verslag!  

Gerben y Inge